Czy jestem złą matką?

Nie, tym razem nie będzie o kolejnych odchyłach mojej teściowej.
Tym razem to moje osobiste refleksje,.
Bo, Kochane, chodzi o to, że często starając się przychylić nieba dzieciom, robimy im krzywdę...

Tak, spełniając każdą ich zachciankę uczymy je, tego, że mogą mieć wszystko, co sobie zażyczą, że wystarczy jedno ich słowo a zakochana do szaleństwa w dzieciu matka bądź ojciec pogonią spełnić życzenie szkraba.
Zdanie z dziś:
-Nie ma czekolady. Mama kupi czekoladę.
To nie było pytanie, to było stwierdzenie, bo oni wiedzą już, że mama kupi.
To przykład. Nauczyłam moje dzieci tego, że spełnię każdą (no prawie każdą) ich zachciankę.
Jesteśmy w sklepie: "Mamo, kup Marcinkowi i Filipkowi, to, to, tamto, siamto i owamto". Matka kupuje.
Matka jedzie do miasta: "Kupisz mi samochód". Matka wraca z samochodem w torebce. Nawet z dwoma przecież, bo ich jest dwóch. Nie ważne, ze czasem jest to samochód kupiony naprędce w kiosku za złotówkę, ważne, ze jest.
Do czego doprowadziłam?
Ano do tego, że ciocie i babcia mają wnikliwie sprawdzane torebki jak przyjadą do chłopców, a cała reszta jest witana pytaniem: "Co nam kupiłeś".
Wiem, że nie powinnam ich rozpieszczać, że nie powinnam spełniać każdej zachcianki. Bo przecież samochodów mają dziesiątki, a jak zjedzą chleb z czekoladą to nie chcą jeść obiadu.
Ale nie umiem odmówić. Ulegam, dla tej, najczęściej chwilowej radości.
I tu robię im krzywdę, bo oni już są rozdarci, jak im odmawiam, to jest krzyk na pół wsi. Już nawet płaciłam za rozbity samochód, bo nie miałam kasy na auto za 55 złotych i kupiłam za 10. Odbiło się od sklepowej podłogi...
A za kilka lat będą pewni, że wszystko im się należy, nie tylko w domu, ale w szkole, wśród kolegów, na boisku.
Co robić, gdy Twoja miłość zaszła za daleko?
Nie ulegać, nie poddawać się. Jeśli postanowiłaś, że skończyłaś z uleganiem i rozpieszczaniem to trwaj w tym. Nie załamuj się pod wpływem złowrogich spojrzeń obcych ludzi w sklepie, gdy Twoje dziecko odwala kolejny cyrk. To Twoje dziecko, nie ich. Oczywiście, nie popadajmy przy tym ze skrajności w skrajność, bo przecież dziecko też potrzebuje od czasu do czasu nowej zabawki, czy ma ochotę na batonika. Ale to ma być zakup dobrowolny, nie wymuszony. Nie możesz też mówić np. "Jak się nie uspokoisz, to już nigdy nie dostaniesz"- to też w sumie jest wymuszenie.
Trzeba dziecku tłumaczyć, że nie może mieć wszystkiego itp.
Jeśli dalej będziemy takimi "dobrymi- złymi matkami" to wychowamy dziecko na małego egoistę, samoluba, przekonanego, ze wszystko mu wolno, że wszystko mu się należy.
Ja chyba jestem na dobrej ku temu drodze.
Muszę się zmienić...
Kocham moje dzieci, ale zrozumiałam, że podtykając im wszystko pod nos, spełniając każde życzenie, marzenie robię im krzywdę.
A jak jest u Was?
Spodobał Ci się mój post? Bądź na bieżąco- polub wariatów na Facebooku