Matko polko idealna...

Jestem matką trójki dzieci. Dzieci, które dla mnie są najwspanialsze, najlepsze, najmądrzejsze, najpiękniejsze i jeszcze wszystko co naj... I o ile wiele razy broniłam ich jak lwica, nie dopuszczając do siebie myśli, że mogą być niegrzeczni, nieposłuszni itp. Teraz odpuściłam, patrząc bardziej obiektywnie na to.

Mimo wszystko nie dopuściłabym do niektórych sytuacji, nie mogłabym się wywyższać nad inną kobietą, bo ze mnie jest lepsza matka, nie mogłabym też osądzać nie znając sytuacji.

Ale to tylko ja. Są kobiety, którym macierzyństwo chyba przesłoniło rozum, bo wydaje im się, że wszystko tym dzieciom wolno, mają do wszystkiego prawo.

Jestem członkiem kilku grup rodzicielskich na facebooku. Naprawdę rzadko się tam udzielam, boję się zadawać pytania, bo zawsze znajdzie się ktoś pierdolnięty, który podniesie swoje ego, kosztem innych.

Sytuacja z wczoraj. Post „Powiedzcie mi, jak można zostawić roczne dziecko samo w szpitalu i iść do domu. Ja bym nie mogła”. Mniej więcej tak to brzmiało. No i zaraz posypała się lawina komentarzy, bo jak można dziecko zostawić, ja bym nie mogła, ja to, ja tamto... Kurczę! A czy wiadomo było, jaka jest sytuacja tej kobiety, że musiała zostawić dziecko? Może miała inne dzieci w domu, do których nie miała opieki na noc, może mąż szedł do pracy na nocną zmianę, albo i ona szła do tej pracy? Nie, po co się wgłębiać, lepiej komentować głupio, ale oczywiście „nie osądzać”. No gdzieżby, kto osądza, one tylko swoje zdanie wyrażają. A poza tym jak nie miała z kim dzieci zostawić, niechby opiekunkę wynajęła. Boże, co za pierdoły. Po pierwsze kiedy miała tą opiekunkę znaleźć? W szpitalu casting zrobić? Czy na ulicy jakąś łapankę i pierwszą lepszą dziewczynę zatrudnić w charakterze nocnej opiekunki? A po drugie- nie każdego przecież na to stać! Łatwo się mówi, jak się ma jedno dziecko i żadnych innych obowiązków. Łatwo się osądza, „nie osądzając jednocześnie”.

Żeby nie było- nie popieram sytuacji takich, że zostawia się dziecko samo w szpitalu, żeby się wyspać wygodnie w domu. Nie! Zresztą ja sama jedną noc na krzesełku swego czasu spędziłam, następnego dnia dopiero dostałam polówkę. Ale ja miałam z kim zostawić dziecko, bo wtedy akurat tylko dwójkę dzieci miałam. Nawet teraz mam mamę, dwie szwagierki, nawet w ostateczności mąż mógłby wziąć wolne... Miałabym możliwość zostania z dzieckiem w szpitalu, nie martwiąc się o dzieciaki w domu... A jakbym była samotną matką (tfu tfu)? Bez rodziny, bliskich itp.? Co bym miała wtedy zrobić? Zostawić zdrowe dzieci same w domu, czy chore dziecko w szpitalu pod opieką pielęgniarek? Dodajmy, że np. nie stać by mnie było na opiekunkę. No co wtedy?

Poszłabym oczywiście do domu, z bolącym sercem i nerwicą, czy to moje chore dziecko nie będzie płakało, tęskniło, czy mu się nie pogorszy! Nie wiedząc, że w tym momencie na mój temat na Facebooku powstaje wpis- jak ona mogła, bo ja bym nie zostawiła....

Kolejna sprawa. Kupa. Kupa słynna już na całą Polskę, tak jak przewijanie na stoliku na stacji Orlen. Choć jakbym miała wybierać, to jednak Orlen bezpieczniejszy. I znów jako matka trójki dzieci. Jako matka jeżdżąca z dziećmi autobusami, pociągami. Nie rozumiem! Jak można w autobusie zmieniać pampersa! Kurczę! Czy to, że ma się dziecko, to uprawnia nas, matki do wszystkiego? Kilka lat temu musiałam jechać z Filipkiem do lekarza pociągiem... Jeszcze pampersy nosił. Była to wyprawa na cały dzień, więc jak się domyślacie i pampersy musiałam zmieniać...

Ale zmieniałam w miejskich szaletach, czy w wc przychodni! Podróż pociągiem trwała 45 minut plus jeszcze prawie godzinę autobusem. I udało mi się nie zmieniać w pociągu czy autobusie! Byłam na tyle ogarnięta, że po prostu poszłam do dworcowej toalety i w ciasnej kanciapie zmieniłam tą zasraną pieluchę! A jakby mi się trafiła niespodzianka w środku lokomocji, to bym jakoś przemęczyła do końca! Ale nie, bo przecież jestem matką, wszystko mi się należy.

A później się dziwią, że matki uważane są za święte krowy bez mózgu. A jakby autobus gwałtownie zahamował? Dziecko by poleciało na podłogę. Czyja wina? Kierowcy! Uważam też, że ta policja nie była w ogóle potrzebna, jednak nie wiem, czy matka nie robiła awantury czy coś w tym stylu. Bo przecież dziecko się wierciło a dziecko i jej, jako matce wolno wszystko.

Czasem zauważam, że niektórym odbija po urodzeniu dziecka.

„Moje dziecko nie ogląda bajek. Nie rozumiem, jak można włączać dzieciom bajki, przecież one ogłupiają”. Taaa, a Muminki czy Smerfy kto oglądał?

„Moje dziecko nie je frytek, ani innych fastfoodów”- bo po jednej frytce coś się pewnie stanie.

„Nie kupuję słoiczków. Wolę sama ugotować. Nie wiem, jak można iść na łatwiznę i nie ugotować dziecku”- fuck... szłam na łatwiznę, jestem leniem.

„Jestem lepszą matką, bo daję dziecku to co najlepsze- swoje mleko”- no to ze mnie żadne matka.

„Moje dziecko nie je słodyczy, bo to niezdrowe”- kostki czekolady mu zabronisz?

"Moje dziecko uderzyło kolegę i tego kolegi mama upomniała moje"- nosz kurczę, jak mogła!

Itd, itp., etc... Przykładów można mnożyć! Codziennie stykam się z osobą, która chce udowodnić swoją wyższość nad innymi. Mam ochotę utopić ją wtedy w łyżce wody!

Źródło: http://www.xdpedia.com/3261/jestem_zakochana.html

Wiem, że narażę się tym wpisem pewnie sporej ilości osób. Ale do diabła, ogarnijcie się co niektóre idealne mamusie. Każda matka jest dobra, jeśli daje miłość. Co Wam do tego, czym karmi swoje dzieci? W co je ubiera? Dlaczego zostawia samo w szpitalu. Nikt nie jest idealny, Wy też. A pewno macie słabe punkty, ale zasłaniacie je osądzaniem innych i podnoszeniem swojego ego. Bo ja jestem lepsza bo to, bo tamto, bo siamto. Każda z nas jest najlepszą matką! Bo jedyną jaką zna dziecko!

Spodobał Ci się mój post? Bądź na bieżąco- polub nas na Facebooku