I. Milik „Z teściową za pan wróg”

Nigdy dotąd żadna książka nie doprowadziła mnie do łez...

Aż trafiła w moje ręce ta- „Z teściową za pan wróg” Izabeli Milik, wydana przez Wydawnictwo Novae Res.

Czytając kolejne strony powieści patrzyłam jak teściowie powoli rujnują piękną, cudowną miłość... By zrujnować ją doszczętnie, bez jakiejkolwiek możliwości naprawy...

Ola i Rafał to młodzi, zakochani w sobie ludzie. Już podczas pierwszego spotkania wiedzieli, że są sobie przeznaczeni i zostali parą... Z uśmiechem na ustach czytamy ich zakochańcze przekomarzania, zazdrościmy im tej wielkiej

miłości... Po pół roku podejmują decyzję o dziecku, po jakimś czasie ich marzenie się spełnia... Biorą ślub, rodzi się Miłoszek...

W te wydarzenia wplątane są koszmarne sny Oli oraz jej koszmarni teściowie... Apodyktyczna teściowa i teściu lubujący w pornosach. Początkowo kobieta jest dla nich miła, strofuje Rafała, który jej zdaniem źle traktuje rodziców... Z czasem przekonuje się, że ją osaczają, chce ograniczyć z nimi kontakty, ale nie jest to takie proste... Co ciekawe dziwi mnie, że Rafała, który przecież ciągle kłócił się z rodzicami, wiedział, że są nieznośni, i to bardzo, nie rozumiał Oli, której ich obecność powoli rujnowała życie. Czara goryczy przepełnia się, gdy najprawdopodobniej z winy teścia traci drugą ciążę...

Od tej pory kobieta zamyka się w sobie, oddala od męża odpycha go, choć przecież on też cierpi... Zaczynają się z nią dziać dziwne rzeczy, widać, że koniec zbliża się nieuchronnie...

Książka Izabeli Milik niezwykle mnie wciągnęła. Pochłonęłam ją podczas wczorajszej popołudniowej drzemki Jaśka... Ja, niepoprawna romantyczka wierzyłam do końca, że uwolnią się od rodziców Rafała... Na takie zakończenie nie byłam w ogóle przygotowana... Ta historia sprawia, że powiedzenie „miłość po grób” nabiera zupełnie innego sensu...

Płakałam dłuższą chwilę po zakończeniu książki. Ktoś powie, że głupia jestem, bo to fikcja literacka przecież. Wiem o tym... Jednak tak samo jest w życiu... Szczęśliwe zakończenia nie trafiają się zawsze... Bywa ból, żal i... śmierć...